Fruity Review #15 : Pharrell Williams GIRL

Pharrell Williams 
G I R L
6/10

ใครที่กำลังหนีตายการหลอกหลอนของ Blurred Lines และ Get Lucky มาจากปีที่แล้ว ขอให้ทำใจไว้ตั้งแต่เนิ่นๆ เพราะปีนี้คือช่วงมือขึ้น Pharrell Williams จริงๆ ความนิยมพวยพุ่งเหมือนตอนยัยมารายห์โผล่ขึ้นจากขุมนรกสมัยอัลบั้ม The Emancipation of Mimi ปี 2005 นี่ยังไม่พูดถึงสิ่งที่เราประสบร่วมกันมาแล้วทั้ง Grammys ทั้ง Brit Awards หรือ Oscars มีคนที่ไหนมีฟาเรลที่นั่น และแน่นอนงานหมวกนายอำเภอต้องมา ทั้งหมดนี้ทำให้เราสามารถเรียกนายฟาเรลว่า ราชาแห่งเพลงป็อปกระแสหลัก ได้อย่างเต็มปาก (อย่างน้อยก็ช่วงครึ่งปีนี้แหละ) และคงไม่มีเวลาไหนเหมาะกับการออกอัลบั้มใหม่ไปกว่านี้อีกแล้วจริงไหม

อัลบั้มตั้งชื่อได้อย่างเลวชาติว่า G I R L ที่จะต้องมีทั้ง space ทั้ง capital ราวกับว่าแค่ชื่ออีศิลปินอย่างเดียวยังสะกดไม่ยากพอ อย่างไรก็ดีชื่ออัลบั้มก็สะท้อนแนวคิดที่น่าสนใจที่ฟาเรลได้ฝากไว้กับการสัมภาษณ์ต่างๆ ว่าเขาต้องการให้อัลบั้มนี้ออกมาในรูปแบบ Female-dominated หรืออัลบั้มที่มีผู้หญิงเป็นใหญ่ คล้ายกับว่าพี่แกรู้สึกสำนึกผิดกับเนื้อเพลง Blurred Lines ที่ถูกวิพากษ์วิจารณ์อย่างหนักว่าส่อแววไปในทาง ข่มขืน และหื่นเกินพอดี (I know you want it!) ก็เลยจะขอปรับปรุงตัวย้ายจุดยืนมาอยู่ฝั่งสตรีนิยมกับเขาบ้าง หลายคนก็บอกว่าอาจจะได้รับอิทธิพลจากการแต่งงานและศรีภรรยานางแบบขายาวที่ฉลาดเป็นกรดคอยบงการอยู่เบื้องหลัง จะเป็นหนุ่มเฟมินิสต์สุดโรแมนติกจริงหรือแค่ตั้งเป้าหมายขายชะนี งานนี้ต้องมีพิสูจน์กันแล้วแหละ

เพลงเปิดอัลบั้มที่ชื่อว่า Marilyn Monroe ที่ไม่ได้มาแค่มารีลีน มอนโร แต่ร่ายชื่อสดุดีสตรีคนสำคัญของโลกทั้ง โจน ออฟ อาร์ค และ คลีโอพัตราก็มาด้วย ทั้งหมดนี้ก็เพื่อที่จะบอกว่าเอาใครมาแลกก็ไม่ยอมจริงๆ อย่างไรก็ดีสำหรับแทร็คเปิดถือว่าทำได้น่าสนใจทีเดียว ต้องขอบคุณไปถึงท่อนโหมโรงเครื่องสายตระการตาที่เรียบเรียงโดย Hans Zimmer นักแต่งเพลงประกอบหนังฮอลลีวู้ดดังๆ มากมาย ที่ให้ยืมมือเรียบเรียงเครื่องดนตรีให้ในหลายๆ เพลงในอัลบั้มนี้ ไงล่ะ เริ่มสนุกล่ะซิ ยังไม่พอนะ สำหรับเพลงนี้ถ้าฟังดีๆ จะได้ยินเสียงยัย Kelly Osbourne มาร้องคอรัสและท่อนพูดให้ด้วย แค่นั้นยังไม่พอ G I R L ยังรวมดาราไว้อย่างคับคั่ง ตั้งแต่งานบีทบ็อกซ์โดย Timbaland ไปจนถึงนายหยอย Timberlake ที่เข้ามาสร้างสีสันด้วยฟอลเซตโต้เอกลักษณ์ในเพลง Brand New อันเป็นหนึ่งในเพลงที่แข็งแรงทางดนตรีที่สุดของอัลบั้ม ยัยเหมย Miley Cyrus มาในเพลง Come Get It Bae จังหวะซุกซนกับดูเอร้องประสานทับกันไปมาอยู่ตลอดทั้งเพลง กับเนื้อร้องประเภท you wanna ride my motorcycle... เข้าใจกันนะ

ในขณะที่ Alicia Keys มาในสกาเบาสบายใน I Know Who You Are ที่ฟาเรลปล่อยพื้นที่ให้คุณนายได้ปล่อยของเต็มที่ แต่ที่ชนะเลิศก็คงจะเป็น The Gust of Wind ที่ทางนี้ขอยกให้เป็นเพลงโปรดของอัลบั้มเลยล่ะ อ้อ เปล่าจ้ะ ไม่ใช่เพราะมี Daft Punk หรอกจ้ะ รู้กันว่าดาฟท์พังค์ยุคหลัง RAM มักไม่ค่อยมีบทบาทอะไรนอกจาก vocoder ไม่กี่วินาทีเท่านั้น แต่เพลงนี้เด่นด้วยการวางเครื่องสายที่ตัดกันได้อย่างลงตัวระหว่างไวโอลินและเครื่องดนตรีจากสายคลาสสิกกับเบสและกีตาร์แบบฟังก์ ที่ถูกจัดวางอย่างเรียบง่ายตั้งแต่ต้นจนจบเพลง เพลงที่ไม่ต้องพึ่งแขกเหรื่อก็มีดีไม่น้อยเช่น Lost Queen แทร็คยาวขนาดเจ็ดนาทีที่เหมือนมีอยู่สองเพลง คั่นกลางด้วยเสียงทะเลยาวยืดคลื่นกระทบฝั่งอยู่นาทีกว่า เก๋ไก๋ด้วยการค่อยๆ ปล่อยเพอร์คัชชั่นเข้ามาทีละชิ้น เพิ่มความเซ็กซี่ด้วยเสียงคอรัสผู้หญิงและเสียงอู้อ้าตามประสาฟาเรลเข้าไป ถือเป็นเพลงที่สาวๆ จะหลงรักได้ไม่ยาก แต่งานดาวดับก็มีให้เห็นเช่นซิงเกิ้ลนำ Happy กับจังหวะสุดโจ๊ะชวนเซิ้งกันทั้งวันทั้งคืน ด้วยเอ็มวีความยาว 24 ชั่วโมง แต่ไม่ต้องขนาดนั้นหรอก แค่ฟังให้จบเพลงก็จะแย่แล้ว เนื้อเพลงที่เริ่มซ้ำไปซ้ำมาตั้งแต่กลางเพลง กว่าจะจบทำเอาเริ่มเวียนหัวคล้ายอาการ unhappy อย่างบอกไม่ถูก Happy 24 ชั่วโมงไปเลยจ้า

แม้หลายเพลงจะดูตั้งใจเขียนให้ดูเหมือนมาจากมุมมองของผู้หญิง มีการใส่ความอ่อนไหวและงอแงลงไป สิ่งนี้แหละทำให้ G I R L กลายเป็นอัลบั้มที่มีความเป็นผู้ชายอย่างหนาแน่นและหนักหน่วงกว่างานใดๆ ไหนเล่าจะเนื้อเพลงอันมีแต่จะเพิ่มภาระ สร้างภาพจำให้ชะนีเป็นสิ่งมีชีวิตอ่อนไหวเอาไปแบกอีก ถ้าอัลบั้มนี้เป็นผู้ชายคนหนึ่งก็คงประหนึ่งผู้ชายขี้หลีที่ชอบพูดจาคะขา เจ๊าะแจ๊ะกับสาวๆ เพื่อเอาใจนั่นแหละ แต่ถ้าตัดเรื่องคอนเซปที่ใช้ออกตัวโฆษณานี้ไป ก็ถือว่าทำให้อัลบั้มหายใจหายคอง่ายขึ้น

ในทางดนตรีฟาเรลแหกโค้งจากอัลบั้มเดี่ยวของตัวเองเมื่อ 8 ปีก่อนอย่าง In My Mind อย่างสิ้นเชิง ไม่ทิ้งเค้าความเป็น The Neptunes ไว้ให้เห็น และการเลิกล้มความพยายามจะเป็นแร็พเปอร์ของเขา ทำให้เราต้องฟังเสียงร้องแหลมก้องอยู่ในคอหอยตลอดทั้ง 10 เพลงในอัลบั้มที่เต็มไปด้วยอุปมาอุปมัยสองแง่สองง่าม อันไม่ใช่ของใหม่อะไรนัก หากใครชอบสไตล์อัลบั้ม RAM ของ Daft Punk ก็ถือว่าสิ่งนี้เกิดมาเพื่อคุณจริงๆ เพราะมันช่างอัดแน่นด้วยความฟังก์ ทั้งเบส ทั้งกีตาร์ ไวโอลิน งาน Stevie Wonder ต้องมาาา โอ้ย มันช่าง 70s อะไรแบบนี้!

แต่ถ้าใครชอบฮิปฮอปเรารู้กันนะว่าอัลบั้มนี้ไม่ใช่ของคุณ เคลียร์นะ...

Similar Albums: Random Access Memories, Lift Your Spirit, Blurred Lines, 20/20 Experience

Happy Valentine's Day

 

Happy Valentine's Day

สุขสันต์วันวาเลนไทน์ครับทุกคน ใครมีแฟนก็ขอให้รักกันนานๆ ใครยังไม่มีก็ขอให้มีคนรักคนหลงตลอดไปเลยเนอะ วันนี้ขอมอบเพลงแต่งงานสุดฟีลกู๊ดที่ยุคหนึ่งเคยเป็นเพลงที่ยึดครองโควต้าเพลงประกอบหนังรักโรแมนติกมากมายแห่งยุค 90 เอาไปฟังกันให้ฉ่ำพร้อมมโนเอาว่าตัวเองเป็นจูเลีย โรเบิร์ตส์ ใส่ชุดกรุยกรายในสวน แหวนเพชรวงเท่าไข่ไก่ แขกเหรื่อมากันพร้อมหน้า จิบแก้วแชมเปญชนกันไปมา มโนซะให้สะใจก่อนเข้านอนวันนี้นะจ๊ะ

Bruno Mars Nailed Superbowl Halftime Show 2014!!!

(อย่าลืมเปิดระบบ "เฮ็ดดี" ด้วยนะจ๊ะ)

 

Bruno Mars Nailed Superbowl Halftime Show 2014!!!

 

มีแต่เรื่องให้ตื่นตาตื่นใจกันไม่เว้นแต่ละวัน เมื่อวันที่ 3 นี้เป็นอีกหนึ่งวันที่โลกต้องเกาะขอบจอกันอีกครั้ง (โดยเฉพาะในภูมิภาคที่เรียกว่าอเมริกา) กับการถ่ายทอดสดอเมริกันฟุตบอลครั้งใหญ่ประจำปี ซึ่งถามว่าใครแข่งกับใคร จะชนะใครกี่ศูนย์ ไม่ใช่เรื่องของเราเลยจ้าาา! เพราะสิ่งที่เราสนใจนั่นคือโชว์พักครึ่งหรือที่เรียกว่า Superbowl Halftime Show ต่างหากล่ะ จะไม่ให้สนใจยังไงไหว ก็การแสดงคั่นเวลา ณ สนามแห่งนี้มีศิลปินระดับโลกมาแสดงกันหมดแล้วตั้งแต่ Michael Jackson, U2, Prince, Black Eyed Peas, Madonna หรือกระทั่งแม่บี Beyonce ก็มา เป็นเวทีขนาดมโหฬารที่การถ่ายทอดสดเพียง 14 นาทีมีคนดูไม่ต่ำกว่า 110 ล้านคน กลายเป็นโอกาสครั้งใหญ่สำหรับศิลปินขวัญใจอเมริกันให้มาเรียกคะแนนความนิยมให้กับตัวเองกันเป็นแถว บางรายได้ขึ้นแสดงก็ขายอัลบั้มรวมฮิตถล่มทะลาย แอร์เพลย์พุ่งกระฉูด ได้แผ่นเสียงแพลตตินั่มก็มีมาแล้ว

สำหรับปีนี้โอกาสทองนั้นได้ตกไปอยู่ในกำมือของหนุ่มวัย 28 ปีเจ้าของส่วนสูง 164 เซนติเมตรนามว่า Bruno Mars นั่นเอง ไม่แปลกใจที่หนุ่มบรูโน่ ได้รับเชิญให้มาแสดงในครั้งนี้เพราะนอกจากมีความสามารถทางดนตรีอันล้นเหลือที่ฝึกปรือวิชาการแสดงสดบนเวทีตั้งแต่อายุได้ 4 ขวบแล้วยังมีเซ็กซ์แอพเพียลโดนใจสาวแก่แม่หม้ายมากมายให้หลงไหลกันไปตามๆกัน

จากเครื่องดนตรีที่นายคนนี้เล่นเป็นทั้งหมดคือ กลอง กีตาร์ เบส คีย์บอร์ด เปียโน และบีทบ็อกซ์ คุณพี่เลือกที่จะเปิดโชว์ด้วยทักษะการเล่นกลองระดับเทพที่ปลายแคทวอล์คแล้วให้ระบบไฮโดรลิกค่อยๆ ลากกลองชุดนั้นเข้ามาสู่ใจกลางเวทีใหญ่ที่ถูกจับจ้องไปด้วยคนดูกว่า 82,000 คนของ MetLife Stadium ก่อนที่พี่แกจะคว้าไมค์เริ่มประเดิมเพลงแรกด้วย Locked Out of Heaven อันดับหนึ่ง Billboard เมื่อปีที่แล้ว ท่ามกลางแสงสีเสียงและความช่วยเหลือจากพี่ป้าน้าอาวง The Smeezingtons ในชุดยูนิฟอร์มสีทองสุดฟังกี้เข้าชุดพี่บรูโน่ ณ จุดนี้เชื่อว่าหลายคนอาจจะตกลงปลงใจได้แล้วว่ามันคือโชว์ที่ดีกว่าที่เคยดูใน superbowl ในรอบ 3 ปีที่ผ่านมา 

แต่มันยังไม่จบแค่นั้นพี่บรูโน่ต่อเข้าเพลงสองทันทีด้วย Treasure ทั้งร้องทั้งเต้นสุดตัว ท่อนฮุค hi-hat ฉึบฉับรับกับจังหวะกระโดดของคนดูด้านล่าง ต่อด้วย Runaway เพลงเก่าจากอัลบั้มแรก ส่งต่อเข้าสู่จุดพีคสุดของโชว์ด้วยการปรากฏตัวของวง Red Hot Chilli Peppers คือจุดนี้แฟนบอลที่นั่งดูอยู่คงถึงจุดพีคของความฟินเมื่อได้ยินเพลงฮิตจากอัลบั้ม Blood Sugar Sex Magik จากปี 1991 อย่าง Give It Away ดังขึ้นและพี่ Anthony Kiedis ซึ่งน่าจะเป็นบุคคลที่โลกคิดถึงที่สุดคนหนึ่งกลับมาให้เห็นอีกครั้งบนเวทีนี้ร่วมกับหนุ่มบรูโน่ที่ยังกระโดดเอาอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย

So why Bruno Mars?

ตอบได้ไม่ยากหลังจากที่ได้ดูโชว์นี้จนจบ แต่ถ้าอยากได้คำตอบแบบวิเคราะห์แล้วละก็ ก่อนอื่นก็ต้องบอกว่า นาย Bruno Mars คนนี้นั้นไม่ได้มีแค่เพลงฮิตยาวเป็นหางว่าว แถมอัลบั้ม Unorthodox Jukebox ของเขายังคว้าแกรมมี่ไปด้วย แต่คล้ายกับ NFL ผู้จัด กำลังจะหาอะไรที่มาตัดอารมณ์กลับเข้ามาสู่ความดิบ มันส์สะใจโยกกันหัวสั่นหัวคลอนซึ่งเป็นรสชาติดั้งเดิมของการแสดงคั่นเวลา superbowl อีกครั้ง หลังจากสองสามปีให้หลังมานี้มีแต่การแสดงของเหล่าเจ๊ๆ ทั้งหลายที่ขนงานร้อง งานเต้น งานแดนซ์เซอร์กันมาเอาใจชะนีวัยใสกันมาหลายรอบแล้ว ก่อนที่ Superbowl จะกลายเป็นเวทีดีวาส์ดาวรุ่งจึงต้องรีบหาศิลปินที่จะดึงกลับมาเอาใจผู้ชมฟุตบอลส่วนใหญ่ซึ่งเป็นผู้ชายอีกครั้ง โดยจะโดดมาเลือก RHCP เลยหรือก็จะดูเป็นการหักดิบเกินไป อย่ากระนั้นเลย เรามีสิ่งที่เรียกว่า Bruno Mars มันคือสิ่งที่ชายก็ชอบด้วยฝืมือความเป็นนักดนตรีระดับเหนือชั้นอย่างที่เห็นในอัลบั้มที่สองของเขา และชะนีก็ปลื้มด้วยเพลงป็อปเอาใจสาวๆ อย่าง Just The Way You Are และการวางตัวโปรโมตของเขาในอัลบั้มแรก

ทำให้ Bruno Mars กลายเป็นศิลปินที่สามารถเชื่อมต่ออารมณ์แบบประณีประนอมระหว่างสองเพศที่เกาะขอบจอดูอยู่ได้อย่างดี โดยไม่ลืมที่จะจัด RHCP มาเป็นเครื่องเคียงตัดความเลี่ยนได้อย่างลงตัว แต่สิ่งที่เจ้าของบล็อกกล้าพูดว่านี่คือการแสดง Superbowl ที่ดีที่สุดในรอบ 3 ปีที่ผ่านมาคือความสามารถของหนุ่มคนนี้ล้วนๆ ไม่เชื่อก็ลองเปิดคลิปดูเอาเองสิ

<Unorthodox Jukebox Album Review> <Beyonce Superbowl 2013>  

John Martin - Anywhere For You

John Martin - Anywhere For You

อย่าทำเป็นไม่รู้จัก John Martin ไหน เพราะ ณ จุดนี้ทุกคนต้องเคยฟังเพลงฮิตระเบิดของ Swedish House Mafia อย่าง Don't You Worry Child หรือ Save The World กันมาแล้วทุกคน จนกระทั่งวงนี้จะแตกตัวล้มตายไปแล้ว นายจอห์น มาร์ตินก็ยังคงตามพยาบาทอยู่โดยการไปร้องในเพลง Reload งานเดี่ยวของ Sebastian Ingrosso อีก นึกออกแล้วใช่ไหมจ๊ะ

ส่วนตัวเพลง Anywhere For You ชื่ออาจฟังเหมือนสโลแกนเครือข่ายโทรศัพท์แต่นี่คือผลงานเดี่ยวชิ้นแรกของนายคนนี้ ตัวเพลงก็ถอดแบบต้นตำรับ EDM มาแบบช้อนต่อช้อน ใครที่ตอนนี้ชีวิตกำลังขาดเพลงเต้นสนุกๆ ก็มีเก็บไว้ฟังสนุกก็ได้นะจ๊ะ

Kylie Minogue - Into The Blue

 Kylie Minogue - Into The Blue

Dawn Shadforth กลับมากำกับเอ็มวีให้น้าไข่แล้วอีกครั้ง ยังจำกันได้ไหมนายคนนี้้ที่เคยกำกับเอ็มวี Can't Get You Out of My Head ให้ระเบิดเปรี้ยงปร้างเมื่อครั้งกระโน้น คราวนี้สำหรับซิงเกิ้ลแรกจากอัลบั้ม Kiss Me Once ของน้าไข่ Kylie Minogue อย่าง Into The Blue ก็ไม่ปล่อยให้ตุ๊ดน้อยใหญ่ได้รอคอยกันนานจนตกกระแส วานนี้คุณน้าจัดให้หลานๆ หนึ่งชุดด้วยเอ็มวีตัวเต็มเข้ามาแย่งชิงพื้นที่ในหัวใจอีกครั้ง

คราวนี้ไคลี่ลดเครื่องหัวประดับขนนกและแสงไฟบนฟลอร์กลับมาจุดตำนานป็อปแดนซ์อีกครั้งด้วยลุ๊คคุณนายไฮโซสวมแจ็คเก็ตรูปปาก ไอเท็มชูโรงจาก Saint Laurent คอลเลคชั่นล่าสุด การกำกับศิลป์แบบยุโร๊ปยุโรป ช่วงขาวดำนี่ราวกับนั่งดูหนังฝรั่งเศสยุค 60s อย่างนั้นแหละ ฉากงานเต้นรำของชนชั้นสูงประดับประดาไปด้วยแสงไฟสีทอง ถนนลอนดอนในยามค่ำคืน ชายหญิงอยู่ด้วยกันในห้องส่วนตัว นี่มันช่วงแรกของหนัง Eyes Wide Shut นี่น่า!

ก่อนเอ็มวีจะจบก็ยังไม่ได้มีความหวือหวาอะไรเกิดขึ้น จนคุณน้าไข่วัยกลางคนเดินเมามายสะพายกระเป่า Saint Laurent ใบงามอยู่กลางถนน ก่อนที่จะโดนสิบล้อฟาดเข้าให้ก็มีชายหนุ่ม Clement Sibony รับบทเป็นคู่ชีวิตของหล่อนก็คว้าตัวมาไว้ในอ้อมอกอย่างเร็วไว้ เคมีสองคนนี้เข้ากันดีจนถึงขั้นที่เชื่อว่าถ้าคุณสามีตัวจริงของน้ามาเห็นคงนั่งไม่ติดเบาะเลยแหละจะบอกให้

แม้ Into The Blue จะไม่ได้โปรดักชั่นอลังการต่อตัวเท่าตึกระฟ้าเหมือน All The Lovers และแน่นอนว่าคงไม่ใช่ซิงเกิ้ลที่เป็นหมุดหมายสำคัญในการงานอาชีพของนางนี้ แต่ตัวเอ็มวีเองก็สามารถประคับประคองเนื้อเพลงไปในทางที่น่าสนใจมากขึ้น ได้ยินครั้งแรกแล้วนึกภาพเห็นแต่น้ำทะเลท้องฟ้าแสนน่าเบื่อ มีวีดีโอเข้ามาเสริมเรื่องราวกลายเป็นความรักของหนุ่มสาวคู่นี้ไปได้ บวกกับเนื้อหาเพลงความหมายสุดจรรโลงปลุกชาาาาร์จสัตว์โลกให้ลุกขึ้นมาแดนซ์กันในยามเช้าอีกครั้ง

MTV Unplugged: Miley Cyrus

MTV Unplugged: Miley Cyrus

ช่วงสองสามวันที่ผ่านมานี้แฟนเพลงเจ๊แม่ Madonna ทั้งรุ่นเล็กรุ่นใหญ่อาจต้องตกใจเมื่อเสิร์ชเพลง Don't Tell Me แล้วได้ผลลัพธ์เป็นนางเหมยลี่ลิ้นยาวในสภาพเสื้อยีนส์ขาดวิ่นและหมวกคาวบอย อันเนื่องมาจากวันพุธที่ผ่านมาเกิดสิ่งที่เรียกว่า Miley Cyrus: MTV Unplugged ที่ต่อชีวิตการงานวัยใกล้เกษียณของมาดอนน่าให้กลับมาอยู่ในสายตาคนฟังรุ่นใหม่อีกครั้ง

ต้องขอบคุณไปถึง MTV Unplugged รายการแสดงสดจากช่องดนตรียักษ์ใหญ่แห่งอเมริกา ที่จะเชิญศิลปินดังต่างๆ มาจัดคอนเสิร์ตเปิดบ้านอคูสติกแบบส่วนตัว โดยให้อิสระทางความคิดและการเงินอย่างเต็มที่ และต้องขอบคุณอาเหมย Miley Cyrus ที่ยังคิดถึงเพลงของอาม่า อันเป็นเพลงที่ถูกกาลเวลากลบหายไปกว่าสิบปีอย่าง Don't Tell Me ขึ้นมาร้องใหม่ แถมยังไม่ลืมที่จะบวงสรวงอัญเชิญเสด็จย่าตัวจริงมาประทับที่เวที MTV ด้วย

ไหนๆ Don't Tell Me ก็กลับมาได้รับความนิยมอีกครั้ง ก็เลยอยากจะถือโอกาสนี้เขียนถึงซิงเกิ้ลอันเป็นที่รักยิ่งของข้าพเจ้าสักหน่อย ครั้นจะเขียนถึง Don't Tell Me ให้แฟนมาดอนนาอ่านก็เกรงว่าจะเป็นการสอนจระเข้ว่ายน้ำเสียเปล่า แต่เมื่อวันสองวันก่อนก็ยังได้ยินน้องนุ่งหลายคนที่ยอมสารภาพว่า "เกิดไม่ทัน" และไม่เคยได้ยินมาก่อน ก็จะคิดเสียว่าจะอุทิศโพสต์นี้ให้กับยุวชนรุ่นหลังเสียแล้วกัน

Madonna - Music (2000)

ไม่แปลกนักที่อาเหมยจะให้สัมภาษณ์ว่าฟังเพลงของอาม่าสมัยยังเป็นเด็ก เพราะวันที่อัลบั้มนี้วางแผงเจ้าตัวเองก็คงอายุได้ไม่เกิน 10 ขวบด้วยซ้ำ จินตนาการเอาเองว่าคุณพ่อนักร้องคันทรี Billie Rae Cyrus คงพยายามกรอกหูให้ลูกซึมซับแนวดนตรีของตัวอยู่ เพลง Don't Tell Me นั้นอยู่ในอัลบั้มที่ตั้งชื่อได้อย่างย่ำแย่ว่า "MUSIC" ราวกับว่าโลกนี้มีนี้ไม่มีสิ่งอื่นที่ถูกเรียกว่า music เลยทีเดียว หรือถ้าจำไม่ได้ก็ให้นึกถึงยุคที่คุณแม่แต่งตัวเป็นคาวบอยนี่แหละ หลายคนที่เห็นเธอปรากฏตัวในงานแกรมมี่ด้วยชุดคาวบอยคงจะหาได้อีกหนึ่งเหตุผลมาตอบตัวเองว่าทำไมเธอเลือกลุ๊คนี้กลับมาแต่งอีกครั้ง นั่นก็อาจจะเป็นเพราะกำลังจะเชื่อมโยงไปถึงการแสดงสดกับไมลี่ ไซรัสในอีกไม่กี่วันถัดมานั่นเอง 

แต่แรงบันดาลใจจากความคันทรี่นั้นไม่ได้อยู่ที่แค่การแต่งตัวอย่างเดียวหรอกนะ เพราะคุณป้าเองก็ไม่สู้จะเห็นด้วยกับไอเดียการแต่งตัวเป็นคาวบอยโปรโมทอัลบั้มนี้ของช่างภาพคู่ใจ Jean-Baptiste Mondino ซักเท่าไหร่ แต่คุณป้าก็เริ่มเห็นสัญญาณความคันทรีในผลงานของตัวเองตั้งแต่เพลง American Pie เพลงคันทรีระดับคลาสสิกที่ถูกค่ายบังคับให้คัฟเวอร์มาเมื่อต้นปีที่แล้ว บวกกับการที่คุณป้าเริ่มหัดเล่นกีตาร์เป็นครั้งแรกจึงอาจจะเป็นโอกาสที่ดีที่จะเสริมให้แก่ลุ๊คนี้ จนกระทั่งป้าเห็นผลลัพธ์ที่ถ่ายออกมานั่นแหละถึงจะรู้สึกปลื้มปริ่มไฟเขียวให้ผ่านได้

Don't Tell Me คือเพลงแรกของคุณป้าที่ได้รับแรงบันดาลใจจากเพลงแนวคันทรีเข้าไปเต็มๆ มันถูกแต่งโดย Joe Henry น้องเขยของตัวเองโดยใช้ชื่อว่า Stop โดยผ่านกระบวนการตัดแต่งให้เข้ากับปากตัวเองก่อนที่จะมาร้อง เพลงนี้โด่งดังด้วยกีตาร์ริฟที่นำความรู้สึกเหมือนเพลงคันทรี-โฟล์ค ก่อนที่จะตลบด้วยบีทสนุกๆ และเรียบง่ายทำให้กลายเป็น pop-dance ที่ใส่ความรู้สึกแบบที่ไม่เคยมีมาก่อนในเพลงของมาดอนน่า ทำให้นักวิจารณ์หลายคนในช่วงนั้นก็มักจะชมอัลบั้มนี้ไปในทางที่ว่า "กล้าเปลี่ยนแปลง กล้าทดลอง และร่าเริงกว่า Ray Of Light" จุดนี้เจ้าของบล็อกก็ขอชูมือเห็นด้วยอีกคน แต่ก็น่าเสียดายที่ Don't Tell Me ไม่ได้รับการตอบรับเลิศเลอเหมือน Music ซิงเกิ้ลพี่สาว และอัลบั้มเองก็ส่งซิงเกิ้ลมาอีกเพียงหนึ่งเพลงก็พับโปรเจ็คปิดกิจการเรียบร้อย

MTV Unplugged: Miley Cyrus Poster

 (Watch Here)

ตัดภาพกลับมาที่เหมยลี่ที่ ณ จุดนี้จะขี้จะตดก็เป็นข่าวมันเสียหมด ถึงคราวอาเหมยขอใช้เวที MTV Unplugged พิสูจน์ความสามารถกันซักตั้ง โดยงานนี้ก็เรียกว่าถอดปลั๊กหมดทุกชิ้นไม่มีเครื่องดนตรีไหนที่มาจากคอมพิวเตอร์เลย เรียกว่าเป็นกฏของรายการนี้ ที่จะต้องแสดงโดยเป็นรูปแบบอคูสติกเท่านั้น สำหรับโชว์นี้ตั้งแต่ต้นจนจบเหมยก็เป็นคนคิดเองออกแบบเองทั้งหมดตั้งแต่เสื้อผ้า ฉาก ลิสต์เพลงต่างๆ รวมไปถึงการเลือกแขกรับเชิญนางนี้เข้ามาก็เป็นการตัดสินใจของเธอด้วยนะ เหมยบอก MTV ด้วยว่าความที่ชอบเสด็จย่ามาดอนน่ามาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว เมื่อมาเลือกเพลงของย่าจึงสังเกตว่า โอ้ Don't Tell Me นี่มันมีความหมายเหมือน We Can't Stop เวอร์ชั่นเจ้าบทเจ้ากลอนกว่า และล่อแหลมน้อยกว่าแถมยังตรงกับแนวคันทรีสมัยเราเป็น Hannah Montana เลยนี่นา! ว่าแล้วนางก็คงยกหูกริ๊งกร๊างไปหาเสด็จย่าที่บังเอิญกำลังหิวกระหายโอกาสที่จะกลับมาอยู่กระแสวัยรุ่นอีกครั้ง

ความรู้สึกแรกที่ได้ยิน Don't Tell Me หลุดออกจากปากไมลีย์คือ "ร้องเพราะกว่าเจ๊อีกอ่ะ" แต่ก็ไม่ปล่อยให้คนดูคอยนาน อาเหมยก็กระดิกนิ้วเรียกอาม่าที่นั่งไขว่ห้างรอคิวอยู่ในแถวคนดูให้ลุกขึ้นมาสำแดงฤทธิ์ความเป็นควีนออฟพ็อพอย่างเร็วไว เคมีของทั้งสองเข้ากันได้ดีจนดูเหมือนสองคนนี้เป็นย่าหลานที่ร้องเพลงนี้ด้วยกันในปาร์ตี้หลังบ้านทุกวันเสาร์อาทิตย์จริงๆ ดูเป็นกันเอ๊งกันเองและเพลิดเพลินกับสิ่งที่ตัวเองทำอยู่กันมากๆ แถมไมลีย์ก็ดูเหมือนจะไม่มีความเกรงกลัวกับการร่วมแสดงกับศิลปินระดับมาดอนน่าเลย ส่วนมาดอนน่าในอายุปูนนี้แต่งตัวแนวคันทรี ผลลัพธ์นั้นรอดพ้นสภาพความใกล้เคียง Dolly Parton ไปอย่างหวุดหวิด ส่วนไมลีย์นั้นต้องขอเทคะแนนให้กับความน่ารักน่าชังทั้งหน้าตาทรงผมและเสื้อผ้า นึกถึงมาดอนน่าอายุเท่านี้นางยังสองมือถือชะลอมเข้าเมืองหลวงมาหางานทำอยู่เลยมั้ง

ถึงแม้ว่าโชว์นี้จะไม่ใช่โชว์ที่สะเด็ดสะเด่าทางด้านการร้องหรือดนตรีก็ไม่เลิศเลออะไร (ท่อนที่ต่างคนต่างร้อง พูดได้ว่า "พัง") แต่ทั้งคู่ก็แสดงออกมาอย่างสบายๆ ด้วยเคมีที่ตรงกันแบบสุดๆ แถม Star Power ของเหมยยังทำให้ Don't Tell Me กลับมามีคนพูดถึงอีกครั้ง สำหรับแฟนมาดอนน่าคนหนึ่งแค่นี้ก็ถือว่าโอแล้วแหละ

Hall & Oates - Out of Touch