DECONSTRUCTING LADY GAGA: "Applause" cries all the way to the bank!

"Applause"
ARTPOP  (Lady Gaga)
3.5/5

หากใครได้ติดตามสถานการณ์เมื่อคืนวันแม่ที่ผ่านมาคงจะพอเข้าใจได้ถึงความโกลาหลที่เกิดขึ้น เมื่อ Applause ของ Lady GaGa มีอันต้องคลอดก่อนกำหนดถึงหนึ่งสัปดาห์เต็ม ทำให้ซิงเกิ้ลใหม่เพลงนี้ออกมาว่อนอินเตอร์เน็ตและบล็อกเพลงสากลทั่วโลกภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง แต่สิ่งที่ทำให้เกิดประเด็นคือกาก้า ปล่อยเพลงนี้ออกมาแย่งซีนการพรีเมียร์ Roar ซิงเกิ้ลใหม่ของ Katy Perry ที่หมายมั่นว่าจะเริ่มโปรโมทลงไอทูนส์อย่างเป็นทางการเพียงไม่กี่ชั่วโมงให้หลัง ทำให้เกิดกระแสวิพากษ์วิจารณ์อย่างหนักถึงความไม่รู้กาละเทศะของคุณแม่ Mother Monster นางนี้ เหตุการณ์เริ่มบานปลายเป็นสงครามระหว่างสองฝั่งติ่งฝรั่งให้อลหม่านบ้านทรายทองกันต่อไป

บ้างก็เห็นว่า Applause นั้นเป็นเพรชน้ำดีงามศรีสมศักดิ์ บ้างก็เผาพริกเผาเกลือสาปแช่งนังหน้าด้านกันอย่างเมามันส์ ดูไปดูมาฝรั่งก็ไม่ได้แตกต่างจากติ่งดงบัง เอสเจ แถวบ้านเราเท่าไหร่หรอก โดยเฉพาะแฟนคลับดีว่าส์ทั้งหลายจงดูไว้เป็นอุทาหรณ์ หาได้รู้ไม่ว่า ไม่ว่าจะกาก้า (ที่เช้าวันต่อมาเจ๊แกส่งคลิปมาขอบคุณสวยๆ กับข้อความว่า Stop the drama, Start the music) หรือแขธี่ เพอร์รี่ ที่ได้รับคะแนนความสงสารและได้เหล่า Gaga Haters มาเป็นฐานแฟนเพลงอีกตรึม และได้ยอดดาวน์โหลดอันดับหนึ่งในไอทูนส์สมใจ

Fruity Spoon ขอแนะนำว่า อย่าทำให้ความสุขจากการฟังเพลงของเรากลายเป็นสงครามครูเสดไปเลย ปล่อยเรื่องตบตีกันให้เป็นเรื่องของเด็กมันเถอะ ฮ่าๆ ชวนมา Stop the drama, Start the music คุยเรื่องเพลงกันต่อดีกว่า!

เริ่มการชำแหละ "เพลงสรรเสริญ..." (Applause) กันจากท่อนอินโทรที่เปิดมาได้ดุดัน เหมาะสมอย่างยิ่งกับการเป็นแทร็คแรกของอัลบั้มและเสียงแรกที่ได้ยินหลังจากเสียบแผ่นซีดีเข้าไป ซาวน์คลับคล้ายจะเหมือนเกมส์ Atari ที่เคยเล่นสมัยเด็กๆ รวดเร็วทันใจด้วยท่อนแรกที่มีสไตล์การร้องเหมือน Grace Jones ตงิดตงิด ไม่แน่ใจว่านางจงใจจะดัดเสียงให้เหมือนเพื่อดึง Reference ดีว่าส์ยุค 80s หรือเปล่า

เนื้อร้องคือสิ่งที่ประดักประเดิดที่สุดในเพลงอย่างที่เดาไว้ไม่มีผิด Applause ต่างจาก Born This Way ตรงที่ มันไม่ได้เขียนเพื่อใครเลย นอกจาก ตัวเอง ตัวเอง และตัวเองเท่านั้น ความพยายามจะเอาศิลปะมาเป็นส่วนหนึ่งของตัวเองเป็นเรื่องที่ดี แต่ถ้าหากทำออกมาแบบประเจิดประเจ้อ โดยเฉพาะท่อน Arts in pop, culture in me คว้านทะลุเปลือกเข้ามาเจอข้างในต๊ะติ้งโหน่งจะเป็นเรื่องใหญ่ ดูเรื่องการตั้งชื่ออัลบั้มอวดอ้างสรรพคุณว่า ARTPOP ไว้เป็นหลัก

แต่ก็ยังพอให้อภัยได้เมื่อปะทะกับบีทอิเล็กโทรป็อปฝีมือ DJ White Shadow ขาเก่าเจ้าเดิม ที่ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ดึงความ innovative มาจากก้นบึ้งของหัวใจ แต่ก็ถือว่าเขยิบออกห่างจาก Born This Way มาได้พอสมควร โดยเฉพาะท่อนบริดจ์ applause applause applause สะกดจิต ไหนจะท่อนฮุครุนแรง รวดเร็ว ติดหูไม่เบา ทำให้เพลงนี้เป็นเพลงป็อป ที่เรียกป๊อบบบป็อปแบบไม่ต้องมีแนวอื่นเข้ามาผสมเลย

เลดี้ กาก้า อาจจะไม่ได้เป็น Queen of Pop แต่ก็ไม่ถึงกับตัวตลกลูกอีช่างก็อป เธอคือต้นแบบแห่งการดึง reference จากโลกดนตรีมาประดับตัวอย่างมีศักดิ์ศรีและมีศิลปะ ดูตัวอย่างได้จากชื่อเธอก็มาจากเพลง Radio Gaga ของ Queens ที่มีความหมายประมาณว่าวิทยุมันมีแต่เพลงกากๆ เธอเลยคว้าบริบทความกากตรงนี้มาตั้งเป็นชื่อตัวเองเสียเลย เพราะฉะนั้นอย่าได้ตกใจ เพราะ reference เหล่านี้เกิดขึ้นอย่างตั้งใจแน่นอน

ส่วนตัวแล้ว Applause ไม่น่าผิดหวังอย่างที่ใครว่าเลย มันดูเหมือนการพยายามคารวะต่อเพลงป็อปที่เธอมักจะป่าวประกาศว่ารักนักรักหนา ซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นธีมหลักของอัลบั้มนี้ เพราะฉะนั้นจงพยายามอย่ามองหาความอาร์ตล้ำลึกอะไรมากมาย เพราะนี่คือเลดี้กาก้าผู้แสดงจุดยืนมาตั้งแต่แรกแล้วว่าเธอจะเป็นตัวแทนของดนตรีเมนสตรีมพื้นๆ เต้นได้ ฟังสนุกตามประสาเพลงป็อปกากๆ ธรรมดาๆ

แต่ถ้าถามว่าจะไปได้ไกลแค่ไหนในชาร์ท ก็คงเดาว่าอาจจะสู้น้องแขลดาตอนนี้ไม่ได้ เพราะ Applause ไม่ได้ฟังดูสมัยนิยม หรือเพลงที่ชาวบ้านเขาจะฟังกันเลยซักนิด งานนี้ต้องอาศัยแฟนเพลง และวีดีโอ (ที่เราคาดหวังไว้ค่อนข้างสูง ฮ่าๆ) และการแสดงเปิดตัว ณ เวที VMA 2013 เป็นตัวประกัน  

แต่จะพูดอะไรไม่ได้มากหรอก เรามันก็แค่ บล็อกเกอร์ธรรมดาๆ คนหนึ่ง